Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Joey Cape is vooral bekend als zanger van punkrockband Lagwagon. Dat de beste man daarnaast al jarenlang als soloartiest muziek uitbrengt, weten minder mensen. Tijdens eerdere tournees werd hij nog geboekt in de kleine, intieme Winston aan de Amsterdamse Warmoesstraat. Dit keer staat de Californiër in de Sugar Factory, recht tegenover de Melkweg. Of dat een verstandige zet was, is twijfelachtig. De zaal is maar voor iets meer dan de helft gevuld.
Na openingsoptredens van Laura Mardon en Walt Hamburger mag de Israëlische Yotam Ben Horin het publiek proberen op te warmen voor Cape. Dat lukt maar matig. Misschien is het de leeftijd van het goeddeels uit dertigers bestaande publiek, misschien is het de halflege zaal. Aan de muzikale kwaliteiten van de voormalige muzikant van Useless ID ligt het in elk geval niet. Ben Horin is goed bij stem, zingt meestal zuiver en beschikt over goed songmateriaal. Maar als zelfs een heel erg fijne uitvoering van de Ramonesklassieker 'Pet Sematary' de aandacht niet weet te grijpen, is de conclusie duidelijk; de overgrote meerderheid van het aanwezige publiek beschouwt Ben Horin als aangename achtergrondmuziek om biertjes bij te drinken. Niet meer dan dat.
Hoe anders is het als Joey Cape het podium beklimt. Vanaf de eerste tonen van de set van de kleine zanger klitten de aanwezigen dicht tegen het podium aan. De inmiddels 49-jarige Cape begrijpt perfect wat zijn publiek wil. Hij speelt natuurlijk veel eigen werk, maar brengt op de juiste momenten akoestische uitvoeringen van de bekende Lagwagonklassiekers. Als derde nummer komt 'One More Song' voorbij, gevolgd door 'May 16'. Daarna keert Cape snel terug naar zijn solowerk en speelt zelfs een aantal nummers van zijn nieuwste plaat, Stitch Puppy.
Die afwisseling is erg aangenaam en de punkrock blijkt ook in uitgeklede vorm te staan als een huis. Het is uiteraard de muziek van Lagwagon die het meest enthousiast wordt meegezongen, maar Capes eigen materiaal doet kwalitatief gezien absoluut niet onder voor de bandnummers. Tijdens de laatste liedjes van het optreden wordt hij ook nog eens op het podium vergezeld door de voorprogramma's om de veel te vroeg overleden Tony Sly - frontman van No Use for a Name - te eren en vervolgens af te sluiten met 'To All My Friends' van Lagwagon.
Het ziet er allemaal erg gezellig uit. Maar ook nu slaat de vlam nergens in de pan. Het optreden is leuk, maar nooit écht sfeervol. Cape lijkt ergens dan ook opgelucht om het podium weer te kunnen verlaten. Het publiek vindt het wel prima, zo lijkt het. Vrijdag is voor de meeste punkrockers immers ondertussen ook gewoon een werkdag.
Foto Joey Cape van Doug Smit uit maart 2010 (CC BY-ND 2.0)
http://www.kindamuzik.net/live/joey-cape/joey-cape/26612/
Meer Joey Cape op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/joey-cape
Deel dit artikel: