Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Begin dit jaar speelt Charles Bradley met Lee Fields in een soort soulrevue om en om sets. Op het North Sea Jazz Festival brengt hij in de zomer een eigen show, al is die van festivallengte. En nu draait hij nog een clubtour door Nederland, samen met zijn groep The Extraordinairies, in wie we (een deel van) The Menahan Street Band herkennen.
Alsof Bradley elke muziekliefhebber, man voor man en vrouw voor vrouw, wil winnen voor zijn hemel en aarde verschroeiende mix van deep soul en James Brownfunk. En of dit nog niet genoeg is, duikt hij aan het eind van elk optreden de zaal in om zoveel mogelijk bezoekers te omhelzen.
Bradley heeft zijn set aangepast voor het clubcircuit. Dat wil zeggen dat hij het meer over de seksuele boeg gooit in plaats van met God en gospel bezig te zijn. Alleen in het spectaculaire slot, 'Why Is It so Hard?', huilt de zanger en prijst hij de Heer die alles op aarde heeft gemaakt, zelfs de grondstoffen waar onze kledingstukken van zijn gefabriceerd.
De backing band speelt aan het begin van de show en in de pauze, wanneer Bradley van showpakje verwisselt, nieuwe instrumentals. Dit duidt erop dat The Menahan Street Band binnenkort eindelijk de eerste nieuwe plaat zal uitbrengen sinds het voortreffelijke Make the Streets by Walking uit 2008.
Dat maakt voor het publiek vanavond niet uit. Sommige bezoekers zien Bradley voor het eerst en kijken aanvankelijk vol verbazing, om zich daarna helemaal mee te laten slepen. Anderen kennen de weg die Bradley dit jaar heeft gevolgd en raken weer geëmotioneerd door de inzet, intentie en performance van de laatste in de rij van James Brown, Otis Redding en Wilson Pickett.
Foto's genomen op 18 februari 2011 uit het Kindamuzik archief door Renate Beense
http://www.kindamuzik.net/live/charles-bradley/charles-bradley/22290/
Meer Charles Bradley op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/charles-bradley
Deel dit artikel: