Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Paradiso verwent het publiek eerst met video's van Stevie, Marvin en Michael op een groot scherm en dan stapt even na half negen Miss Betty Wright het podium op. Vroeg in de set zingt ze 'In the Middle of the Game' van haar recente comebackplaat Betty Wright: The Movie, waarna ze weinig aandacht meer zal besteden aan die plaat en voert ze haar eigen muzikale verleden op. Haar levensverhaal, haar eigen film zogezegd.
En dat doet ze goed. Haar stem en bereik zijn nog immer indrukwekkend. Haar techniek is feilloos, vermaard als ze is om hoe ze vanuit zachte passages ineens ijl hoog kan zingen. Met de leeftijd zakt haar stem, wat de vocale performance een prettig stoer randje geeft. En die gilletjes van haar prikken er nog regelmatig door.
Het oeuvre van de uit Miami afkomstige soulster is rijk en belangrijk in de overgang van vroege soul naar gestileerder werk en uiteindelijk naar disco. Vanavond gooit ze 'Sinderella' in de strijd, een discotrack uit 1985, die met de nodige percussie en lelijke synthesizers toch heel redelijk klinkt. Wright transformeert al haar songs naar het nu met restjes disco, Miami-sound, conga's en synths in een aan één stuk doorpompende set van anderhalf uur.
Bevrijd van haar knellende laarzen danst Betty de avond weg in 'Clean Up Woman' haar ultieme bijdrage aan de canon van de soulmuziek, uit 1971. Ze zet nog eens een grote pan op het vuur met een mix van oud werk van haar zelf en citaten uit Bob Marley, James Brown en Mavis Staples. Een kniesoor had liever een paar blazers erbij in plaats van één van de synthesizers. De rest stond hevig zwetend te genieten in een vol Paradiso.
http://www.kindamuzik.net/live/betty-wright/betty-wright/23683/
Meer Betty Wright op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/betty-wright
Deel dit artikel: