Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Een opgezet hert, bekers met theelichtjes, een schemerlamp en verschillende speelgoedpoppen; de oude zaal van de Melkweg oogt als een zolderkamer. Ergens in de hoek zal nog een verkleedkoffer staan, met de outfits voor zangeres Natasha Khan. In Amsterdam verschijnt ze op het podium met een enorme kanten kraag, dito handschoentjes en glitters op haar wangen. Her en der in de zaal staan nog meer mooi uitgedoste mensen die zo in een Tolkienverfilming kunnen figureren.
Stijl boven inhoud? Misschien. Met die nadruk op expressie en muziek als onderdeel van iets groters, zit Bat for Lashes in dezelfde hoek als CocoRosie en Björk. Maar vergeleken met hen is Khan een stuk toegankelijker. Dat zweverige hippiesfeertje (de hoes van Two Suns spreekt boekdelen) is vast niet aan iedereen besteed, maar met zo'n Stem maakt het eigenlijk niet uit waar de teksten over gaan; zet haar als omroepster bij de NS en niemand zit nog chagrijnig in de trein.
De set golft van breekbaar ingetogen naar volle bombast. Vanaf opener 'Glass' staat het kippenvel regelmatig op de armen. 'Horse and I' krijgt nog iets meer schwung dan op plaat, samen met voormalig Ashgitariste Charlotte Hatherley quatre-mains achter het klavier. In de begeleidingsband zijn verder nog multi-instrumentalist Ben Christophers en drumster Sarah Jones (van de New Young Pony Club) te herkennen.
Khan krijgt de Melkweg stil met 'Daniel', op het album uptempo en nu in een prachtige lofiversie. Ze hypnotiseert de zaal met een huiveringwekkend mooi 'Siren Song' en huilt even later als een wolf in het bos bij het intro van 'The Wizard'. Niet al het materiaal is van die kwaliteit, maar de meeste liedjes komen live wel veel beter over dan op plaat. Al was het maar om het sublieme zaalgeluid waarin de drums en vooral de zangeres goed tot hun recht komen. Het bescheiden hitje 'What's a Girl To Do' wordt er een stuk krachtiger van.
In de toegift lijken de beste liedjes al geweest en zakt de show wat in, totdat het galmende slagwerk bij 'Two Planets' de zaal weer wakker krijgt. In de tweede toegift nog eens 'Daniel', maar dan in de uitbundige en dansbare variant. Twee keer hetzelfde nummer is normaal een doodzonde, maar op deze manier illustreert het de rode draad van het nieuwe werk; de twee gezichten van een bijzondere artieste.
http://www.kindamuzik.net/live/bat-for-lashes/bat-for-lashes/18637/
Meer Bat for Lashes op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/bat-for-lashes
Deel dit artikel: