Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
In tegenstelling tot de trend in festivalland kondigde Awakenings al ruim van te voren aan niet te willen groeien. "Kleinschalig en kwalitatief hoogstaand, dat is waar we voor staan," wist oprichter Rocco Veenboer. Nee, in een uitverkoop van dat gedachtengoed had hij zeker geen zin, ook als dat flink wat winst op zou kunnen leveren.
Op de vierde editie van het buitenfestival Awakenings doet Veenboer zelfs een stapje terug. Ditmaal geen uitstapjes naar andere genres, de monotone vierkwartsmaat heeft alle vier podia in zijn greep. Ook daarin valt genoeg afwisseling te ontdekken. Vinden ook de 15.000 bezoekers die er behoorlijk alternatief mainstream bijlopen. Met je vingers diep in de oren lijkt Awakenings dan ook gewoon op Pinkpop of Lowlands. Behalve dan dat er veel minder alcohol wordt gedronken en af en toe een pilletje wordt geslikt. Excessen? Nee, die zul je niet vinden. De gemiddelde bezoekers komt hier immers voor de muziek. En die is niet alleen afwisselender dan vorig jaar, maar ook beter op elkaar afgestemd. Techno is immers net als Italiaans sorbetijs. De textuur en vorm is steeds hetzelfde, de smaak en kleur enorm verschillend. Appelsmaak met koffiesmaak? Nee dat 'bijt' niet fijn. Appel met kaneel dan weer wel.
Ricardo Villalobos, Alexander Kowalski en Heiko Laux achter elkaar op het hoofdpodium is zo'n perfecte combinatie die - in dit geval - het gehoor aangenaam tintelt. Eerstgenoemde Chileen voegt bij vlagen een onweerstaandebare groove toe aan zijn midtempo techno, Kowalski voert het tempo iets op en wisselt deephouse af met ranzige techno waar je lekker vunzig op kunt dansen. Landgenoot Laux houdt iedereen aan het dansen, maar zijn recht-toe-rechtaan techno wordt naar verloop van tijd wel behoorlijk saai. Hard is de set van Laux echter niet.
Tenminste, wanneer je hem vergelijkt met de verrichtingen in Area X. Hier worden snelheidsrecords gebroken, is de baslijn vervangen door de beats en zie je vroeg in de middag precies dezelfde jongens en meisjes in het donker van de tent staan als diep in de avond. Hardstyle of gabber mag je de muziek niet noemen, maar de keiharde beuktechno heeft er wel iets van weg.
Bij publiekslievelingen Chris Liebing en Marco Remus is geen melodie te bekennen. Het decreet van de beats regeert hier en creëert - terwijl buiten de zon doorbreekt - een donkere grimmige sfeer. De Canadese Miss Barbara en Eindhovense Miss Djax laten nog eens horen hoe het vroeger allemaal klonk. Nóg harder en met gierende acid erdoor.
Dan is het beter toeven in de twee andere tenten, Area Z en Area Y. Vorig jaar nog stond Area Z in het teken van het destijds ultrahippe electro. Veel gedanst werd er niet. Dat is nu anders. Vooral Tobi Neumann en Steve Bug krijgen de massa goed in beweging. Bug, labelbaas van het interessante Pokerflat, bewijst dat hij tot de beste click- en deephouse producers van dit moment gerekend wordt. Area Z staat garant voor de betere techno van Zweedse, Nederlandse en Duitse origine. Hoogtepunten? Rotterdammer Joris Voorn en Zweed Cari Lekebusch.
En zo is Awakenings Outdoor 2004 vooral flaneren langs vier podia vol verschillende soorten techno tussen publiek dat zichtbaar geniet en het humeur niet laat beïnvloeden door de twee stevige regenbuien die het terrein in de late avond dan toch nog lokaal in een modderpoel veranderen. Regen of niet: de glimlach blijft.
http://www.kindamuzik.net/live/awakenings/awakenings-2004/6667/
Meer Awakenings op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/awakenings
Deel dit artikel: