Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Er schijnt een prachtige afnemende maan boven Nijmegen. De stad en de nacht zijn helder verlicht. Ook in Merleyn schijnt deze avond de maan. De Zweeds zangeres Anna von Hausswolff heeft visuals meegenomen waarin de maan een grote rol speelt. Die maan is als een baken in de pikzwarte nacht, een houvast. Von Hausswolff is de sirene die het publiek bij de hand neemt en door de duisternis stuurt.
Von Hausswolff debuteerde in 2010 met de stemmige pianoplaat Singing from the Grave, die dit jaar werd opgevolgd door het statige Ceremony. Op die nieuwe plaat mixt ze folk-noir met een flinke dosis doom, noise en ambient. Ze schroeft het tempo terug en het volume omhoog. Het zware kerkorgel zorgt voor denderende ondertonen en de noisegitaren en uiterst trage en bekeken drums zorgen voor een stevige basis. Von Hausswolff mag zich daarop spaarzaam uitleven met haar kristalheldere stem, die wel wat van Kate Bush wegheeft.
Wat moet het mooi zijn om Von Hausswolff in een kerk of kapel te zien. De muziek vraagt om een echt oud orgel en de zware akoestiek van een kerkgewelf. Vanavond doen we het echter met een halfvol Merleyn. Het publiek ziet deze avond een stevige band aan het werk. Op het podium wordt de jonge zangeres ondersteund door een drummer, twee gitaristen en een toetsenist. Aangezien een van de gitaristen baspedalen bespeelt, krijgen de live-uitvoeringen veel body, zelfs zonder bassist. Met wapperende blonde manen dirigeert de frêle Zweedse haar band. De ogen van de bandleden zijn continu op haar gericht en volgen de aanwijzingen gedwee op.
De sound is overdonderend en spannend. Natuurlijk, het is kil, afstandelijk en hard, maar ook indringend en mysterieus. David Lynch zou trots op haar zijn, zo zou 'Epitaph of Daniel' naadloos passen op de Twin Peaks-soundtrack. Soms worden er zo'n grote geluidsmuren opgetrokken dat je er welhaast tegenaan kunt leunen. Liefhebbers van de ingetogen kant van Von Hausswolff komen dan ook niet aan hun trekken vanavond. Een enkel moment daargelaten, zoals opener 'Red Sun' en 'Liturgy of Light', waarop de zangeres het orgel inruilt voor een gitaar, is het vooral de harde kant die regeert. De makke daarvan is dat de uitgesponnen nummers wat op elkaar gaan lijken, dat blijkt ook uit de twee nieuwe nummers die vrijwel hetzelfde recept volgen. Gelukkig worden deze afgewisseld met de toegankelijke pareltjes 'Funeral for My Future Children' en 'Mountains Crave'.
Na anderhalfuur is het gedaan en laat Von Hausswolff de bezoekers uit haar greep. Buiten lonkt de nacht en die prachtige afnemende maan.
Foto uit het KindaMuzik archief door Anna Hiep
http://www.kindamuzik.net/live/anna-von-hausswolff/anna-von-hausswolff/24314/
Meer Anna von Hausswolff op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/anna-von-hausswolff
Deel dit artikel: