Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
In de "artistieke haven" van Oslo, zoals McPhun het zelf wil noemen, werd hij gegrepen door de prachtige landschappen, ijzige temperaturen en bovenal de typische glosspopmuziek die in Scandinavië op dit moment levend wordt gehouden door artiesten als Robyn en Alphabeat. Oftewel: aanstekelijke, elektronische popmuziek die op het randje balanceert van té fout of té uitbundig, maar waarmee je in ieder geval kan scoren op de dansvloer. Christopher is zo'n plaat geworden, en daar lijkt McPhun erg tevreden over te zijn. "Vergeleken met Fight Softly is dit een simpel en direct album geworden, met glossy synthesizerloopjes en discotunes. De uitdaging was voor mij om te minderen met het experiment."
Simpel
Hij vertelt verder: "Ik moest het mezelf aanleren om een refrein of couplet te herhalen, terwijl dat de basisingrediënten zijn voor een simpel poplied. Op mijn vorige werk nam ik het niet zo nauw met de structuur van de liedjes. Ik deed gewoon wat goed voelde en wat op dat moment werkt." Dat klinkt misschien een beetje onnatuurlijk, maar er ging een wereld open voor de Nieuw-Zeelandse muzikant. "Ik ben ongelofelijk blij met het resultaat, en ik had ook nooit gedacht dat ik hier toe in staat zou zijn. Het meest trots ben ik op de klanken van de instrumenten. We hebben drums en gitaren live ingespeeld, waardoor The Ruby Suns steeds meer klinkt als een volledige band. Ook op het podium werken we minder met samples en loops, en meer met echte instrumenten."
De grote verhuizing naar Noorwegen bracht wel een paar kleine onhandigheden met zich mee. McPhun vertelt eerlijk: "Ik heb voor die stad gekozen omdat mijn huidige vriendin daar woont. Via haar heb ik veel vrienden leren kennen, en ik heb daar de tijd van mijn leven. Maar ondertussen staan mijn instrumenten en apparatuur nog in Nieuw-Zeeland, en daar had ik wel moeite mee. Ik wilde eigenlijk een iets psychedelischer album maken, maar ik had er simpelweg de middelen niet voor. Die stonden thuis", glimlacht hij nerveus. "Ik had geen geld om de instrumenten over te vliegen, omdat Oslo zo duur is. En mijn visum is maar één jaar geldig, dus om alles op en neer te vervoeren is onhandig", zegt hij peinzend. Maar dat zijn weer zorgen voor een volgend album. Christopher is, ook zonder het psychedelische randje, een plaat geworden waar McPhun beretrots op is en waar hij met liefde twee jaar aan heeft kunnen werken.
Koninginnedag
Op de avond dat KindaMuzik spreekt met McPhun, zal hij voor het eerst in drie jaar weer in Amsterdam optreden. Met plezier denkt de zanger terug aan de vorige keer dat hij in Paradiso te zien was. "Het was een rare avond", begint hij. "Na het optreden moesten we meteen al onze spullen wegbrengen en de kleedkamer leeg achterlaten, omdat er een groot feest met dj's werd georganiseerd in de nacht. We wilden eerst meteen naar het hotel gaan, maar de drummer die mee was twijfelde toch. Hij vond het zonde dat we in Amsterdam waren en meteen gingen slapen. De volgende dag moesten we om zes uur 's ochtends op, maar toch bleven we", aldus McPhun. Achteraf bleek dat Koninginnenacht toen plaatsvond. "Er hing een groot doek met een smiley boven het podium, overal waren er lichten en uitgedoste mensen en er was goede technomuziek. Uiteindelijk zijn we tot het eind gebleven, helemaal dronken, en zijn we het busje ingerold", glimlacht hij.
McPhun gaat achterover zitten en zegt: "Ik mis Koninginnedag. Wanneer is het weer?" Het ingewikkelde nieuws van de troonwisseling kan hem echter niet boeien. Wel vraagt hij of er vannacht nog een feest is ergens. En vervolgens legt hij uit: "Het is best frustrerend om zoveel te reizen en op verschillende plekken te komen, en er dan niets van te zien. Vooral op festivals is dat het geval; daar word je een podium op gegooid en er weer vanaf getrokken. Ik heb me dit jaar voorgenomen om zoveel mogelijk te genieten van de plaatsen waar ik kom." En hoe is het dan om later dit jaar weer terug te gaan naar Nieuw-Zeeland? McPhun sluit af: "Het voelt nog steeds als mijn thuis, en ik vind het een geweldig land. Voor bands is er echter niet zoveel te halen, een tour bestaat uit maximaal vier shows omdat er simpelweg niet meer zalen zijn. De levendige popcultuur in Scandinavië zou ik niet gemist willen hebben in mijn leven."
Foto's door Frode & Marcus
http://www.kindamuzik.net/interview/the-ruby-suns/the-ruby-suns-mist-koninginnedag/23690/
Meer The Ruby Suns op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-ruby-suns
Deel dit artikel: