Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Om aanstormende artiest van 2012 te worden en zo'n Award te krijgen moeten de Canadezen uit het door rivieren omgeven Saskatoon nog wel even Dawes, Robert Ellis of last but not least Alabama Shakes verslaan. Maar Ryan Boldt zal hoe dan ook niet in een zwart gat vallen: "Na de Europese tour en de AMA's in Nashville doen we een festival verderop in Bristol, Tennessee en snel daarop volgt een grote tournee in West-Canada alsook Austin City Limits in oktober. De rest van het jaar zit vrij vol, maar vervolgens hebben we een paar maanden rust, wat we tegen die tijd hard nodig gaan hebben."
Niet onderstrepen
"Het is lastig om je eigen platen te omschrijven. The Place I Left Behind bestaat gewoon uit een verzameling songs die we bij elkaar gezet hebben na een flinke tijd te hebben gehad waarin we níét onderweg waren. We zijn aan het opnemen geslagen zonder verwachtingen en het kwam er goed uit. Een groot pluspunt is dat luisteraars er nu erg van zeggen te genieten. Ik ben beïnvloed door de traditionele muziek van Amerika en Engeland en dat valt gigantisch op, maar ik wil dat niet onderstrepen voor de luisteraar. Het schrijven en componeren moet op een natuurlijke wijze gaan, zonder gedachten de muziek voelen."
"Muziek moet daarbij haar tijd kunnen nemen. Al mijn favoriete muziek kent instrumentale breaks. Het maakt niet uit of een song zes of vijftien minuten lang is, we proberen het nummer zo goed als mogelijk te maken. Gewoonlijk betekent dat fijne melodiëen met niet alleen een hoofdrol voor de vocalen, maar ook ruimte om deze rol te laten claimen door gitaar, orgel of pedal steel."
De wrede zuster
"Ik heb altijd al genoten van de donkere kant van het leven in songs, die catharsis, het maakt dat je jezelf beter voelt. In de meeste muziek waar ik zelf naar luister wordt ook een warme melodie met duistere thema's gecombineerd. Van Bob Dylan tot The Stanley Brothers tot Percy Sledge die 'Take Time to Know Her' zingt. Zo heb ik ook altijd met plezier geluisterd naar murder ballads. Oude, traditionele ballades zoals 'The Cruel Sister', maar ook moderner werk als Neil Youngs 'Down by the River'. Mijn inspiratie haal ik uit allerlei plekken: muziek, films, onderweg zijn en ga maar door."
Voor die rootsy referenties is kijken naar de tracklist van The Place I Left Behind haast al voldende, getuige titels als 'Sugar Mama', 'Back Alley Blues' en 'The Ballad of Frank Dupree'. Vraag is of Ryan Boldt met alle input uit oude en nieuwe folk- en countrysongs en moordballades nog wel plek overhoudt voor zijn eigen wortels, voor ware 'Canadiana'. Het zou zonde zijn als het opgroeien aan de rivieren rond Saskatoon geen plek krijgt in nieuw werk. De koude, Canadese winters, het warmen aan je lief en het alleen achterblijven in de lente: genoeg stof voor de betere kommer- en kwelsongs: ellendig maar troostrijk. "Ik denk dat daar wel ruimte voor is. Ik ben nog steeds aan het groeien als muzikant en songschrijver. Ik vind het prettig me voor te houden dat ik steeds beter word met het verstrijken van de tijd. Er is ruimte voor alles. Ik moet die alleen maken."
The Deep Dark Woods is te zien op Festival Into The Great Wide Open te Vlieland. Ongetwijfeld in de bossen.
http://www.kindamuzik.net/interview/the-deep-dark-woods/jezelf-beter-voelen-met-the-deep-dark-woods/23161/
Meer The Deep Dark Woods op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-deep-dark-woods
Deel dit artikel: