Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
De heren zitten aan een gedekte tafel, met hongerige ogen en een vermoeide blik. Het resultaat van een veeleisende promotour? Vervondel: "We zijn gisteren op uitnodiging van Arno op het televisieprogramma Lux gaan spelen en dat is nogal uitgelopen. De opnames waren heel leuk en dan blijft een mens al eens wat langer achteraf."
Gisteren op de televisie, vandaag voor de radio? Zien jullie de promotie van de nieuwe plaat groots?
Vervondel: "Eigenlijk niet. Het plan was dat we deze plaat zouden gaan voorstellen op locaties die we zelf hebben gekozen, zo speelden we eerder al in een houtzagerij. We gingen specifiek op zoek naar plaatsen waar we kunnen spelen voor een beperkt publiek, dat ook nog eens dicht bij ons zou moeten staan, waardoor je een intieme sfeer krijgt. Zo wilden we eigenlijk concertzalen maken van plaatsen die gewoonlijk in een heel andere context gebruikt worden."
De Gezelle: "Dat was het plan, maar nu D Is Done eindelijk uit is, blijkt dat de boekingen binnenstromen en dat we ook in veel traditionele concertzalen zullen spelen, wat met deze plaat ook perfect mogelijk is. We kunnen wel een beetje spelen met de structuur van de set."
In hoeverre is de set, de spanningsboog van een optreden of een plaat van belang voor jullie?
Vervondel: "Als ik bekijk hoe we deze plaat hebben geschreven en opgenomen en wat het uiteindelijke resultaat is, denk ik dat de set op zich voor ons zowat het belangrijkste goed is." De Gezelle: "We hebben deze plaat geschreven en gemaakt in de loop van de voorbije twee jaar en dat was behoorlijk intensief. Sommige periodes ging het letterlijk om dagen van negen tot vijf, waarin we aan nummers sleutelden, stukken schreven en weer schrapten, over de nummers discussieerden of ze beluisterden."
Vervondel: "Van de tien nummers die we hebben geschreven staan er nu negen op de plaat. Tijdens het schrijven van deze nummers merkten we dat bepaalde sferen leken terug te keren, dat sommige tracks als het ware dezelfde kleur hadden. Het was onze bedoeling elk nummer uit te puren, alle overbodigheid te schrappen zonder de sfeer of de kleur van een nummer te verliezen. Ons schrijfproces is dus enerzijds erg organisch en tegelijk heel berekend."
De Gezelle: "Sommige thema's komen een paar keer in de plaat terug, verwerkt, veranderd, belicht vanuit een ander perspectief. Ik denk dat die herhalingen er ook voor zorgen dat de plaat echt een coherent geheel vormt."
Is dat een meerwaarde op plaat?
De Gezelle: "Absoluut. Als ik naar Gentlemen (Afghan Whigs, PN) of naar White Light / White Heat (The Velvet Underground, PN) luister, hoor ik over de gehele plaat echt een verhaal, een rode draad die de nummers van de plaat aan elkaar rijgt. Je hoort gewoon dat die platen het best mogelijke zijn, gemaakt door bands op het hoogtepunt van hun kunnen. Waarschijnlijk hoor ik een andere rode draad dan de makers van de plaat of andere luisteraars, maar dat is niet belangrijk, vind ik."
En live?
Vervondel: "Zeker. Als we de plaat integraal spelen klinkt ze voor ons echt als één geheel, één verhaal. We kiezen er bewust voor de set af te sluiten met een erg rustig nummer, een rustgevend orgelpunt na alle waanzin van de voorgaande nummers. En dat blijkt te werken."
Bestaat het gevaar niet dat die rode draad al te nadrukkelijk aanwezig is?
De Gezelle: "Er is een rode draad, maar die heb je als luisteraar eigenlijk niet nodig. Beschouw het als een extraatje dat je kunt, maar niet noodzakelijk zúlt vinden als je de plaat kent. Ik vind het een mooie gedachte dat mensen bij het horen van onze muziek precies hetzelfde kunnen denken als wijzelf, maar daar niet toe verplicht zijn."
Vervondel: "De plaat gaat voor ons over impasse, een tegenstelling die, zoals alle tegenstellingen, zo oud is als de mens zelf. De klassieke Griekse tragedie is zo'n 2500 jaar oud, maar ging ook al uit van tegenstelling tussen een protagonist en een antagonist, aangevuld met een koor dat de massa vertolkte en een personage op zich was. Er is altijd een groep die er één bepaalde mening op nahoudt en een groep die precies het tegenovergestelde denkt, terwijl er een ongeïnteresseerde massa is die geen mening heeft, wat op zich ook een mening kan zijn. Elke groep heeft op onze plaat drie nummers gekregen."
Dan wordt er op de deur geklopt en enkele hongerige crewleden komen de kamer binnen. Pieterjan Vervondel en Stijn Ylode De Gezelle gaan voor het optreden nog even genieten van de rust en een warme maaltijd. Het is nu bekend hoe de plaat is gemaakt, maar het thema blijft mysterieus en onduidelijk. Een uur later wordt alles duidelijk. Terugkerende melodieën, strakke, gejaagde nummers en bezwerende drones. Tijdens een van de strakste en meest coherente Belgische acts van de laatste tijd vallen alle stukjes op hun plaats. D is Done.
Foto's: Jan Mast
http://www.kindamuzik.net/interview/madensuyu/de-rode-draad-van-madensuyu/18229/
Meer Madensuyu op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/madensuyu
Deel dit artikel: