Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Hoeveel jazz staat er in jouw platenkast?
“Schandalig weinig om eerlijk te zijn. Ik moet bekennen dat ik niet al te veel muziek heb thuis. Dat is relatief natuurlijk, sommige mensen vinden dat ik veel in huis heb, maar zelf vind ik dat mijn platencollectie heel wat hiaten vertoond. Ik hou van veel verschillende genres, maar door tijd- en geldgebrek kom ik er gewoon niet toe de winkels leeg te kopen.”
Welke jazzklassieker mag in geen enkele platenkast ontbreken?
“Er zijn er verschillende uiteraard, maar A Love Supreme van John Coltrane kan ik iedereen aanbevelen. Een recentere plaat, maar evenzeer een klassieker is ook Footprints Live van Wayne Shorter. Daarnaast is niemand in zijn hele carrière zo vernieuwend geweest als Miles Davis.”
“Andere die niet mogen ontbreken, zijn wat mij betreft Eric Dolphy, Thelonious Monk, Yusef Lateef en Bobo Stenson. Maar ook de nieuwere muzikanten zijn minstens even belangrijk: Brad Mehldau, Jim Black, Hilmar Jensson, Fantômas van Mike Patton, Andrew d’Angelo, Aphex Twin en ga zo maar door.”
Voor het concert met Othin Spake op 12 juli heb je Trevor Dunn uitgenodigd, vooral bekend als bassist van John Zorn. Hoe ben je met hem in contact gekomen?
“Ik heb hem leren kennen toen ik een jaar of zestien was bij Mr. Bungle. Op plaat welteverstaan. Een jaar of drie geleden hebben we met FES een tournee gedaan in het voorprogramma van Fantômas en daar heb ik hem het eerst ontmoet. Trevor is een heel fijne gast én een ongelooflijke muzikant.”
“Begin vorig jaar hebben we al eens samengespeeld in Nozzle Slag, een ander project van mij. Dat viel enorm goed mee en zodoende was de stap naar Othin Spake snel gezet.”
Diezelfde dag moet Othin Spake optornen tegen iconen uit verschillende stijldisciplines als John Scofield, Bill Laswell en Amon Tobin. Nerveus?
“Volgende week donderdag is ook naar mijn smaak een buitengewone dag op Blue Note. Er staan stuk voor stuk artiesten of bands geprogrammeerd waar ik me muzikaal erg in kan vinden. Vooral Bill Laswell en Amon Tobin zijn voor mij gewoon het einde.”
“Zenuwachtig is een groot woord, al ben ik wel heel vereerd dat ik die dag mag openen. Wat ik wel voel is positieve stress. Trevor en Shelley (Burgon, dc) komen pas de 9e aan en een dag later hebben we al een concert in Londen. Met andere woorden, dat is één keer repeteren en het moét er staan.”
“Vrije improvisatie is een breekbaar gegeven. Alle betrokkenen moeten er helemaal inzitten voor de muziek écht goed word. Als dat niet zo is, kan het ook ontzettend saai zijn. Individueel hebben we allemaal veel ervaring met festivals, als groep nog niet, dus dat wordt een hele uitdaging. Per slot van rekening krijg je, naast factoren als veel volk en een groot podium, amper tijd om te soundchecken. Trevor en Shelley hebben die ondervinding wel en ik ben er zeker van dat we een geweldige tijd gaan beleven.”
Naar welk concert op BNRF 2007 kijk je persoonlijk het meest uit?
“Mocht ik vrij zijn, ga ik zeker naar het Belmondo Sextet featuting Yusef Lateef met Dré Pallemaerts op drums. Verder is het uitkijken naar Sly & The Family Stone, Jeroen Van Herzeele Project en Rashied Ali Quintet op de Coltrane-tribute en het dj-duo Barman-Pawlowski.”
Thelonious Monk zei ooit: "Where's jazz going? I don't know? You can't make anything go anywhere. It just happens!" Mee eens?
“Absoluut. Als je de muziek een bepaalde richting probeert in te duwen maak je de natuurlijke flow kapot, denk ik. Het is een heel fijne scheidingslijn tussen passief afwachten of goed luisteren en actief spelen maar de muziek toch gewoon laten gebeuren. Het moeilijkste aan geïmproviseerde muziek zijn de mentale obstakels. Het lijkt eenvoudig, maar het gros van onze muzikanten ervaart het toch als aartsmoeilijk.
http://www.kindamuzik.net/festival/blue-note-records-festival/teun-verbruggen-improvisatie-is-vooral-een-mentale-kwestie/15695/
Meer Blue Note Records Festival op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/blue-note-records-festival
Deel dit artikel: