Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Wat is er aan de hand? Toen het podcasten opkwam, was uiteraard nog niet bekend dat dit zo'n grote vlucht zou nemen. Buma kwam daarom met een introductietarief van 240 euro per podcast per jaar om experimenteren te bevorderen. Nu blijkt dat de podcasts van bijvoorbeeld Radio 538 wel 6 miljoen keer per jaar worden gedownload. Let wel: dit gaat om radioprogramma's van meerdere uren, met veel muziek dus. En daar betaalt Radio 538 - een groot bedrijf - per podcast 240 euro per jaar voor. Er wordt waarschijnlijk meer uitgegeven aan rollen plakband op kantoor dan aan dit onderdeel van hun core business. Een onderdeel dat ook alleen maar belangrijker wordt nu radio steeds meer on demand online luisteren wordt in plaats van eten wat de pot schaft via de ether of kabel.
Nu blijkt dat het werkt, komt de Buma met een nieuw tarief: 1 eurocent per download. Een alleszins redelijk bedrag, zeker als je bedenkt dat die ene cent moet worden verdeeld onder alle componisten van de nummers die in de betreffende podcast worden gedraaid. Voor die 6 miljoen downloads van Radio 538 betekent dat dus een Bumarekening van 60.000 euro per jaar. Nog steeds een schijntje voor een bedrijf dat in 2010 een omzet had van 56 miljoen euro.
Dat Radio 538 nu alle podcasts heeft teruggetrokken betekent dan ook maar één ding: het station geeft geen zak om de auteurs van de muziek die het uitzendt. Als die ene cent per download echt niet terugverdiend kan worden met reclame op de site of in de podcasts zelf, dan zou de zender nog altijd een kleine bijdrage van bijvoorbeeld 3 euro per jaar aan de bezoekers kunnen vragen voor het recht podcasts te mogen downloaden. Dan verdient men er zelfs aan. Kortom, Radio 538 moet niet zeiken.
Dat de Buma in de strijd met een moloch als Radio 538 gelijk heeft, betekent nog niet dat de organisatie het over het algemeen bij het rechte eind heeft. Zoals altijd zit er namelijk iets oneerlijks in het systeem richting de kleine partijen. Dit betreft de minimumtarieven. Die zijn zowel bij componistenclub Buma als bij zusterorganisatie Sena, die uitvoerende muzikanten vertegenwoordigt, veel te hoog. Beide organisaties zijn blijven steken in het paradigma van grote radiozenders. Voor de podcasts vraagt Buma bijvoorbeeld minimaal 130 euro per podcast per jaar. Wie podcasts heeft die minder dan 13.000 keer worden gedownload, betaalt dus veel meer dan 1 eurocent. Sena vraagt zelfs minimaal 305,12 euro per maand voor een ongelimiteerd aantal podcasts die voor meer dan 80 procent uit muziek bestaan (pdf). Dit zijn voor een muziekwebsite, zoals bijvoorbeeld KindaMuzik, enorme bedragen. Het ontmoedigt het plaatsen van podcasts met muziek die op een klein publiek zijn gericht: wil je genoeg downloads om via advertentie-inkomsten die uitgaven in elk geval gedeeltelijk terug te verdienen, dan moeten er bekende namen in de podcasts zitten. Dit probleem is tegenwoordig gedeeltelijk te omzeilen door gebruik te maken van consumentgerichte websites als SoundCloud en Spotify. Ten opzicht van volledig zelfgemaakte podcasts zitten hier echter wel beperkingen aan.
Het zou beter zijn wanneer Buma en Sena zich realiseren dat de tijd van grote mediapartijen voorbij is en dat muziek op internet zich tegenwoordig afspeelt in ontelbare kleine niches. Als ze daarop inspelen met licenties voor kleine partijen die bijvoorbeeld beginnen bij 10 euro per maand - dat komt bij een tarief van 1 cent nog altijd overeen met het behoorlijke aantal van duizend downloads - stimuleren ze een veelzijdig muzieklandschap, waarin ook plaats is voor muziek die zich richt op een kleinere doelgroep of nog moet doorgroeien naar een groot publiek.
(Foto: thms.nl)
http://www.kindamuzik.net/column/kindablog/kindablog-het-ongelijk-van-radio-538-is-niet-het-gelijk-van-buma/22011/
Meer KindaBlog op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/kindablog
Deel dit artikel: