Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Zoals bij zoveel nieuwe muziekstijlen die uit Groot-Brittannië komen overwaaien heeft het ook bij dubstep een heel tijdje geduurd voordat het grote publiek er kennis van kon nemen. Door de in 2006 uitgebrachte albums van Skream, Kode9 + the Spaceape en Milanese lijkt het alsof dubstep ineens uit het niets komt opzetten, maar dat is allerminst het geval. De kiemen van het genre worden al op zijn minst sinds 2001 gelegd.
De oorsprong
Wie dubstep zegt en niet tegelijk Ammunition Promotions zegt mist de kern van de zaak. Ammunition, het kind van Neil Jolliffe, is de organisator en promotor van de stijl sinds het prille begin. Niet alleen is Jolliffe de oprichter van belangrijke labels als Tempa, Soulja, Bingo en Shelflife, maar met de Forward<<-club, opgericht in 2001 in Soho in Londen en daarna verplaatst naar de wijk Shoreditch (waar nog steeds elke vrijdag dubstepfeesten gegeven worden) heeft de organisatie ook vanaf het prille begin een eigen club gehad waar de stijl rustig en ver van de zo vaak nefaste media-aandacht tot volle wasdom kon komen.
Ook grime komt trouwens uit deze club vandaan. De twee stijlen, die feitelijk weinig verschil vertonen wat betreft het puur muzikale, worden meestal onderscheiden van elkaar door het feit dat er over grime gerapt wordt, terwijl dubstep over het algemeen instrumentaal blijft. Een overigens enigszins artificieel onderscheid, want op de dubstepalbums van Kode9, Skream en Milanese wordt vrolijk hectische poëzie gedebiteerd.
Op productioneel vlak was het vooral de nu opgedoekte Big Apple platenwinkel in Croydon, met zijn gelijknamige label (waar nu bekende producers als Skream!, Benga en Artwork hun eerste platen op uitbrachten) en het driespan Horsepower Productions die de zaken in gang zetten. Verdergaand op ontwikkelingen in de 2-step, die door een broken beat-producer als Zed Bias en dark garage-pioniers als Steve Gurley en El-B in gang waren gezet, dook de eigenlijke naam dubstep voor het eerst op op de cover van het Amerikaanse blad XLR8R, waar toen aandacht werd besteed aan de platen van voornamelijk Horsepower Productions. Ook hier weer was het Ammunition die voor de gepaste naam zorgde.
Waarom de stijl dubstep werd gedoopt ligt voor de hand. Er mogen dan onderhand elementen van zowat elke post-ravestijl in dubstep verwerkt worden (drum’n’bass, 2-step, breaks, hardcore), de typische dubbas blijft het kloppende hart van de stijl. Net als bij reggae, dub en drum’n’bass zorgt die ervoor dat je op twee manieren op de muziek kunt dansen. Ofwel kies je ervoor om te dansen op de vaak hectische ritmiek, ofwel dein je loom mee op de overrompelende bastonen. Hetgeen er meteen voor zorgt dat je lekker heel de avond lang op deze muziek kan dansen zonder je ook maar enigszins moe te maken.
De opgang
2003 is een ander definiërend jaar voor dubstep. Dan begint de Londense piratenzender Rinse FM, opgericht door Kode9 (overigens ook oprichter van het nu nog steeds zeer belangrijke Hyperdub-label, waarop Kode9 zelf en Burial hun platen uitbrengen) volop aandacht te besteden aan dubstep en geeft dj’s die de stijl naar voren brengen de gelegenheid om hun kunsten naar een breder publiek te verspreiden. Het was vooral Forward<<-resident DJ Hatcha die dubstep zoals het nu bekend staat min of meer heeft ‘uitgevonden’. Samen met Loefah, Digital Mystikz en de reeds genoemde Benga en Skream promoveerde hij een minimaal, afgekloven en vooral donker geluid dat nu definitief als dubstep bekend staat. Daarvoor putten ze vooral uit reggae en dub, maar ze injecteerden ook melodieën en de zogenaamde ‘mystieke’ geluiden (voornamelijk afkomstig van oosterse toonsoorten en muziekstijlen) in de nieuwe stijl. Indische tablas en samples van oosterse gevechtsfilms zijn dan tegenwoordig ook vaste kost op zowat iedere dubstepplaat.
En dan is het nog niet gedaan, want later gaan de vooraanstaande dubstepproducers ook minimale en Detroit techno, electro, hiphop en breakcore in hun nummers vermengen. Laten we ook niet vergeten dat dubstep in 2005 voor het eerst verzameld werd door Rephlex, het label van Aphex Twin. Dat was dan wel onder de Grime-vlag, maar met nummers van Kode9, Digital Mystikz en Loefah kunnen we hier spreken van de eerste compilatie buiten het dubstepwereldje zelf.
De doorbraak
Ondertussen worden Milanese en Boxcutter getekend door het label van Mike Paradinas aka µ-Ziq, Planet Mu, en zelfs een Andy Stott, die toch voornamelijk house en Detroit techno maakt, wordt tot de stijl gerekend. Het is ook op Planet Mu dat Mary Ann Hobbs’ Warrior Dubz-compilatie uitkomt. Hobbs heeft al enige tijd een radioshow op de BBC waar ze uitgebreid aandacht besteedt aan dubstep en daardoor heeft dubstep definitief de stap naar het grote publiek gemaakt.
Dat dubstep ondertussen tot een volwassen stijl is uitgegroeid merk je vooral aan de ultieme toetssteen voor een dansproducer, namelijk het uitbrengen van langspelers die ook naast de dansvloer functioneren. De geroemde albums van Burial en Kode9 + the Spaceape staan ook hun mannetje in de huiskamer en dat duidt erop dat de ontwikkelingen in dubstep, hoewel ze in feite al jaren aan het gisten zijn, nu pas hun feitelijke beginpunt kennen.
De toekomst
Dat dubstep het misschien verder gaat schoppen dan zo vele andere stijlen die in Londen geboren worden en daar populair worden, maar vaak dat ietsje meer missen om ook naar het Europese vasteland en de rest van de wereld over te waaien, komt vooral door het feit dat het genre in staat is andere muziekstijlen te absorberen zonder zijn eigen smoel te verliezen. Neem nu The World is Gone, het debuutalbum van Various. De groep tekende onmiddellijk bij het in Groot-Brittannië vrij grote XL-label en de muziek is uiteindelijk meer verwant aan het triphopgeluid Massive Attack en Tricky in plaats van expliciet te refereren aan het dubmodel. Daardoor krijgt de poppy kant van dubstep meteen een vertegenwoordiger en dat zou er wel eens op kunnen duiden dat het genre de komende jaren, net als house en techno dat in het verleden hebben gedaan met hiphop en R&B, invloed kan gaan uitoefenen op de meer mainstream genres.
Maar wellicht het belangrijkste aantrekkingspunt is dat dubstep de vinger aan de pols houdt met wat er in de wereld speelt. Het totaalgeluid van de stijl leunt met zijn algemene duisternis veel dichter aan bij het pessimisme dat sinds 2001 zich meester heeft gemaakt van deze wereld en schuwt in zijn tekstuele aanpak allerminst de grote thema’s. Vervreemding, paranoia en andere angsten die typisch zijn voor de metropolis en de immer toenemende versplintering van het huidige mensbeeld nemen een grote hap van de onderwerpen in. Een ding is zeker: dubstep maak je niet als je de gezonde lucht van het rustige platteland inademt.
http://www.kindamuzik.net/artikel.php?id=14646
Meer Dubstep op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/dubstep
Deel dit artikel: