Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
De verkiezingen voor de opvolging van Bill Clinton verlopen tumultueus. Bush wint uiteindelijk met een bizar klein - en tot op heden betwist - verschil. Bij de inauguratie van Bush geven Ricky Martin (die later aangeeft daar spijt van te hebben), countryster Wayne Newton en tienerster Jessica Simpson een optreden. Verliezer Al Gore moet het stellen met het troostende 'I Won't Back Down' dat Tom Petty en Bon Jovi bij hem thuis ten gehore brengen.
De aanval op Amerika
"You said this would happen, and just like that, it did
Wrong about the feeling, wrong about the sound
But right to say we would stand down"
-- John Vanderslice - 'Exodus Damage'
2001 begint rustig. Tot het moment dat er een wake-up call komt die Amerika op 11 september genadeloos in het hart treft. Aanvankelijk zijn de muzikale reacties vooral gericht op de emotionele kant, zoals de anthems 'Superman' van Five for Fighting en 'Overcome' van Live. Interessanter nog is Springsteens plaat The Rising, gericht op alles dat ná 9/11 komt. Net zo typerend voor de tijdgeest van dat moment als Jerusalem van Steve Earle.
Na de klap: oorlog
"Let the president answer a higher anarchy,
Strap him with an AK-47, let him go, fight his own war,
Let him impress daddy that way"
-- Eminem - 'Mosh'
Het stof daalt neer en Amerika gaat weer over tot de orde van de dag. Bush en zijn regering zoeken naar de kwade genius achter de aanslagen. Die blijkt Osama Bin Laden te heten, en dus wordt getracht de Taliban te verzwakken in Afghanistan. Na de nooit bevestigde vermoedens van de aanwezigheid van biologische en chemische wapens in Irak, wordt ook het regime van Saddam aangepakt. Die oorlogen brengen weer Vietnamachtig sentiment naar boven. Hierbij verfoeien zóveel artiesten en bands - van groot tot klein - het presidentiële beleid dat het onbegonnen werk is daar een opsomming van te geven.
Censuur
"Well maybe I'm the faggot America
I'm not a part of a redneck agenda
Now everybody do the propaganda
And sing along to the age of paranoia"
-- Green Day - 'American Idiot'
In de nasleep van 9/11 komt er in Amerika een hele discussie op gang over patriottisme, en wat daar niet onder valt. Zo halen veel platenzaken het zeer kritische oeuvre van Anti-Flag uit de schappen wegens vermeende anti-Amerikaanse uitingen. Ook de Dixie Chicks, uit Bush' thuisstaat Texas, ervaren wat censuur betekent. Na kritische uitspraken over de president besluiten veel countrygeoriënteerde radiostations de Chicks te boycotten. En dat zijn slechts enkele voorbeelden in een lange lijst. Geheel in lijn met Bush' houding: je bent voor ons, of je bent tegen ons.
Pro-Bush
"You can hold back the rain, bring on the wind
Knock us right down, we'll get up again
We've dug in deep, made our stand
This is our homeland"
-- Kenny Rogers - 'Homeland'
Er is wel degelijk een andere zijde van het spectrum dan alleen anti-Bushgeluiden. Die komt vooral uit het conservatieve countrywereldje. Zo is er een verzamelplaat met de titel Patriotic Country, waarop artiesten als Kenny Rogers, Randy Travis en Hank Williams, Jr. trots hun liefde voor Amerika uitspreken en hun onvoorwaardelijke steun betuigen aan de president en diens beweegredenen voor het uitzenden van troepen. Daarnaast is ook rocker (en buurtgenoot van Bush in Crawford, Texas) Ted Nugent een fanatiek Republikein. Over Irak zegt hij: "Our failure has been not to Nagasaki them." Een opvallend verhaal is dat van countryster Merle Haggard. Jarenlang sprak hij vooral de taal van de conservatieve Amerikaan. Maar tijdens de regeerperiode van Bush slaat hij om. Op zijn plaat Chicago Wind (2005) refereert hij aan de rampzalige gevolgen van de ondoordachte oorlog in Irak. Men zegt dan: "If you lose Merle Haggard, you will lose America."
Olie
"The war for oil is a war for the beast
The war on terror is a war on peace"
-- Michael Franti & Spearhead - 'Light Up Ya Lighter'
Het is allang geen nieuws meer dat de aanwezigheid van Amerika in het Midden-Oosten te maken heeft met olievoorraden. Olie betekent macht. Daarnaast is Bush ook mede door oliegeld in het presidentiële zadel geholpen. Want al die Amerikaanse slurpsleeën rijden vooralsnog niet op water. Billy Bragg ontleedt dat schitterend in 'The Price of Oil': als het doel werkelijk is om het Iraakse volk te bevrijden van de tirannie, waarom heeft Amerika dan zo lang gewacht? Om dat verder te versterken, wijst Bragg er ook nog even fijntjes op dat Pinochet, Saddam en Osama ooit in het zadel bleven dankzij Amerika.
Arm versus rijk (en blank versus zwart)
"I pledge no allegiance, nigga fuck the president's speeches
I'm baptized by America and covered in leeches
The dirty water that bleaches your soul and your facial features
Drownin' you in propaganda that they spit through the speakers"
-- Immortal Technique - 'Bin Laden'
George W. Bush is een president die vooral de belangen van de rijkeren en bedrijven lijkt te behartigen. Het contrast tussen arm en rijk betekent in Amerika vaak nog steeds tegelijkertijd het contrast tussen blank en zwart. Dat blijkt pijnlijk wanneer orkaan Katrina aan land komt bij New Orleans, en het de zwarte bevolking is die veruit het hardst geraakt wordt door het gebrek aan preventieve maatregelen. In dat verband haalt Kanye West keihard uit in 'George Bush Doesn't Care about Black People'. Ook R.E.M. stipt dat punt aan in 'Houston': "If the storm doesn't kill me the government will."
De verkiezingen van 2004
"The irony of liberty is no one here is truly free
When elections are stolen by greed, the G.O.P.
So watch the nightly news - find out how you are getting screwed
What you gonna do? - There's no use"
-- Pennywise - 'God Save the USA'
Het zwaartepunt van de anti-Bushbeweging ligt vóór de verkiezingen van 2004, veelal ondersteund door de progressieve organisatie MoveOn.org. Er verschijnen twee door NOFX' Fat Mike geïnitieerde punkrockplaten, getiteld Rock against Bush. The Future Soundtrack for America wordt gedragen door vele grote namen uit de indiewereld. En er komt een Vote for Changetournee, waaraan onder meer grote namen als Springsteen, Pearl Jam, Death Cab for Cutie en Bright Eyes hun medewerking verlenen. Het mag niet baten, want het is tóch weer Bush die de verkiezing wint, ditmaal van John Kerry.
Religie
"What I'm tryin' to say
Is, don't they pray
To the same God
That we do?
Tell me
How does God choose?
Whose prayers does he refuse?"
-- Tom Waits - The Day after Tomorrow
De islam is dan misschien de basis waarop de terroristen zich beroepen, maar tezelfdertijd is de president een diepgelovig christen. Hij noemt zelfs Jezus Christus als zijn favoriete filosoof. Het is dan ook niet verwonderlijk dat de religie waarop Bush zich beroept ook in de muziek een plek krijgt. Zo onderstreept Arcade Fire op Neon Bible feilloos hoe er angst gezaaid wordt uit naam van God. Er is geen ontsnappen aan. Kris Kristofferson benoemt dat eveneens in het bijtende 'In the News'. Erg bijzonder is de manier waarop Bright Eyes zich in 'When the President Talks to God' afvraagt wat voor antwoorden die conversatie oplevert: "When the president talks to God / Are the conversations brief or long? / Does he ask to rape our women's rights / And send poor farm kids off to die? / Does God suggest an oil hike /When the president talks to God? "
http://www.kindamuzik.net/achtergrond/rock-in-the-usa/de-muzikale-neerslag-van-acht-jaar-george-w-bush/17590/
Meer Rock in the USA op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/rock-in-the-usa
Deel dit artikel: