Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
De oerband aller americana is The Band. De eerste twee platen van dit gezelschap, Music from the Big Pink uit 1968 en The Band uit 1969, zijn het oude en nieuwe testament tegelijk. Zelden smelten alle talenten, ervaringen en ideeën van een groep mensen zo perfect samen tot één nieuwe vorm als bij de vijf karakters die The Band vormen. Tegen de tijd in van psychedelica, bombastische gitaarrock en hippe maatschappijkritiek creëert The Band een eigen universum dat voor een belangrijk deel terugvoert op Levon Helms verbeelding van het mysterieuze, diepe zuiden.
De songs van The Band staan merendeels op naam van gitarist Robbie Robertson. De Canadees laaft zich aan de curieuze verhalen die Helm hem vertelt over het diepe zuiden van Amerika. Helm haalt herinneringen op aan de F.S. Walcott Rabbits Foot Minstrels waarna Robertson 'The W.S. Walcott Medicine Show' schrijft. Helm heeft het, net als de andere leden van The Band, te druk met rock-'n-roll en haar bijverschijnselen om op te merken dat Robertson alle credits pakt en erg rijk wordt. De ontdekking van dit laatste leidt uiteindelijk tot een breuk tussen Robertson en de anderen. Ook nu bassist Rick Danko en pianist Richard Manuel, beiden voortreffelijke zangers naast Helm, inmiddels zijn overleden, volhardt Helm in zijn houding jegens Robertson.
Hawkins en Dylan
In hun beginjaren trekken Helm en Robertson echter samen op. In Canada sluit Robertson zich rond 1960 met Manuel, Danko en toetsenist Garth Hudson aan bij rockabillyzanger Ronnie Hawkins en zijn drummer Helm. Als Hawkins' begeleidingsgroep The Hawks overvleugelen zij hun matig betekenisvolle chef en gaan zij verder als Levon & The Hawks. Er volgt een periode van rondtrekken langs ruige tenten en spelen voor je leven. Onder leiding van Helm en de ambitieuze Robertson worden The Hawks één van de strakste muziekmachines van Amerika. Maar een hit hebben ze niet en voor eigen nummers is het nog te vroeg. Dan vraagt Bob Dylan The Hawks om hem te begeleiden, precies als hij op het kruispunt staat van akoestisch naar elektrisch.
Big Pink
The Hawks pompen zoveel elektriciteit in Dylans songs en spelen live door zo'n zware PA dat ze de achterban van de bard tot razernij brengen. Maar Dylan zelf voelt zich bevrijd door de decibellen die The Hawks voortbrengen. Op hun beurt leren The Hawks via Dylan het vak van songschrijven. Toch verlaat Helm voortijdig Dylans tour. Hij vindt het vreselijk om avond aan avond voor joelende en fluitende mensen te spelen. Muziek maken blijft voor Helm het vermaken van mensen. De zoon van een katoenboer uit Arkansas is geen man van grote statements. Als Dylan en The Hawks zich na hun beruchte tour terugtrekken in Woodstock , nabij New York, voegt Helm zich weer bij hen. In de kelder van het gehuurde huis The Big Pink speelt het gezelschap aan één stuk door. Opnamen hiervan lekken uit als Little White Wonder, de eerste bootleg van belang in de popmuziek, later uitgebracht als The Basement Tapes.
Vanuit The Big Pink lanceren The Hawks, die zich hebben omgedoopt tot The Band omdat iedereen in de buurt hen die band noemt, hun unieke mix van spookachtige mythen uit het diepe zuiden, traditionele muziek, los spel en wonderschone samenzang. Eric Clapton, die in die dagen doorgaat voor God en zijn brood verdient met ellenlange elektrische jams, keert zijn carrière 180 graden na het horen van The Bands akoestische en natuurlijk klinkende songs. Na hem raken talrijke muzikanten onder invloed van de groep. Van hen zijn Los Lobos en The Gourds wellicht de groepen die de geest van The Band het diepst begrijpen. In 1976 valt het doek voor The Band met The Last Waltz, nog immer een fascinerende concertfilm.
Rampspoed en overwinning
Rijk is Helm niet geworden van The Band. Het magazine No Depression bericht over het drievoudige faillissement van de door rampspoed geteisterde Helm. Zijn huis en studio brandt tot de grond toe af. Manuel en Danko overlijden op tragische wijze. Ten slotte wordt in 1996 keelkanker bij Helm gediagnosticeerd. Maar er is meer nodig om deze oude eik om te leggen. Drummen is Helm altijd blijven doen in zijn periode van ziekte. Tot verbijstering en geluk van zijn naaste omgeving is Helm na vele bestralingen ook langzaam weer gaan zingen.
Dirt Farmer is een plaat waarop Helms stem nog op halve kracht is. Dat geldt niet voor zijn motivatie, zijn voortreffelijke, rommelige en supersfeervolle drumstijl en zijn keuze voor songs die opnieuw het hart raken van het diepe zuiden van Amerika. Helm is een trots man, weet Robertson die zich - zelf zonder enige recente artistieke daad van belang - ongetwijfeld boven zijn miljoenen zit te verbijten nu Helm weer volop in het nieuws is. Dirt Farmer is een glorieuze overwinning op alles en iedereen die het tegen Helms trots op heeft durven te nemen.
http://www.kindamuzik.net/achtergrond/levon-helm/levon-helm-trotse-en-archetypische-southern-man-levon-helm-trotse-en-archetypische-southern-man/16469/
Meer Levon Helm op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/levon-helm
Deel dit artikel: